Het was een Open Toernooi-avond in het oude clubhuis. Theo Breidenbach, Martijn Knoest en Eric van Lochem dronken een borrel en er kwamen wat tennissers van een andere club aan de bar zitten die nog iets wilden eten. Iets warms. Hoewel de frituur al uit stond, wist Theo wel uitkomst te bieden. Hij liep de kleine, verouderde keuken in, sneed vier witte bollen open, schepte er twee vol met warme bolognesesaus en de andere twee met carbonarasaus, nog over van de maaltijd die avond. Hoewel het er niet uitzag, wisten de hongerige tennissers de broodjes erg te waarderen. Het smaakte, maar dat had vooral te maken met de joviale en vermakelijke manier waarop Theo ze als ‘Broodje VVGA’ presenteerde.

Het was de aanzet voor een geanimeerd gesprek en een warm welkom bij onze club. Een actie die Theo’s karakter typeerde: gastvrij, openhartig vol bravoure, en Amsterdams bijdehand. Zowel naast de baan – in z’n flamboyante rood-wit-zwarte overhemd, geheel in lijn met de clubkleuren – als op de baan, eigenwijs in een voetbalshirt en kousen opgetrokken tot aan de knieën.

Zo was Theo een gastheer naar mensen van buiten de club, maar zo presenteerde hij zichzelf ook tientallen jaren binnen VVGA. Naar alle afdelingen. Hij lag goed bij de voetballers, tennissers en bridgers en zette zich vol geestdrift in om de beoefenaars van verschillende sporten met elkaar te verbinden. Zijn inspanningen hebben er mede toe geleid dat de schermen tussen de afdelingen letterlijk zijn neergehaald; en dat de sfeer en gezelligheid in het clubhuis naar een hoger plan werden getild. Hij kende Jan en alleman, legde contacten tussen leden, zette commissies bij elkaar aan tafel, maakte moeilijkheden makkelijk, hij joeg aan en wist zaken in gang te zetten. Theo was de olie die de motor soepel liet lopen. VVGA was zijn cluppie, zei hij vaak genoeg.

Naast informele verbinder en motivator, committeerde hij zich ook aan verschillende commissies en ‘werkgroepen’. Met Gerard Bos formeerde hij jarenlang de
sponsorcommissie, om de banen met bedrukte winddoeken te kunnen behangen. Hij zette zich in voor de Vrienden van VVGA, want Theo kende veel potentiële vrienden. Het clubhuis en het park wist hij aan te kleden en gezellig te maken met ‘De bende van negen’. De barcommissie had een waardevolle kracht aan hem. Hij werd gevraagd om zitting te nemen in het bestuur en zijn laatste jaren bij VVGA was Theo clubmanager. Van zijn cluppie. Daar was hij trots op.

Alles deed Theo ten behoeve van een levendig VVGA. Op ieder front. Op sportief én op sociaal vlak. Dit kwam onder meer samen in het Estadio VVGA, tijdens het WK van 2014 in Brazilië, waarbij de hele VVGA-kantine werd omgebouwd tot een tijdens wedstrijden van Oranje kolkende tribune. Theo maakte dat allemaal mogelijk. Het toernooi werd voor veel VVGA’ers een onvergetelijk feest, waar met mooie herinneringen aan terug wordt gedacht. Hij hield van leven in de brouwerij en daarbij ging hij voortvarend te werk. Hij wist altijd wel wat te regelen om iets voor mekaar te krijgen; te sjacheren op z’n Amsterdams. Dat deed hij met het hart op de goede plek. Hij kwam weleens direct uit de hoek, wat van tijd tot tijd tot een stevige discussie kon leiden. Hoewel Theo voor zijn principes stond, was een meningsverschil uiteindelijk altijd te overbruggen, met wederzijds respect. Een pure en authentieke kerel, met branie en het hart op de tong.

De laatste jaren zagen we Theo helaas minder. Vele VVGA’ers hadden de hoop dat hij zijn gezicht op een gegeven moment weer op de club zou laten zien. Dat we weer samen zouden lachen en een borrel konden drinken. Tot onze grote spijt is deze hoop tevergeefs gebleken.

Het afscheid van Theo zal plaatsvinden op de Nieuwe Ooster op 12 december om 12:00 uur.