Eric de Vries
Vanochtend ging een gesprekje ongeveer zo. Denk er een bijna onherkenbare man met een ijsmuts en dikke shawl bij, die met een kruiwagentje tussen de banen door loopt.
V:“Hee Eric, de banen liggen er mooi bij.”
A: “Nou, als je beter kijkt niet. Hobbels en gaten. Van het weekend hebben mensen op baan 1 en 2 wedstrijden gespeeld. Tja, dat zijn dan waarschijnlijk mensen die mijn instructies niet gelezen hebben. Marek (de groundsman, red) is vier uur met dat blok bezig geweest om de schade te herstellen.”
V: “Hoe laat was je hier vanochtend?”
A: “Kwart over zeven. Rob Vos zijn scooter was stuk. Dan moet ik het maar doen. Je kunt aan het begin van het seizoen niet een dag niks aan de banen doen.”
Eric de Vries werd op 1 maart 1967 lid van VVGA. Dat is dus 55 jaar geleden. Daar zijn er meer van binnen de club, Rob Schulze en Irene van Deudekom, om er twee te noemen. Uit de overleveringen weten we dat Eric eerst als puber na schooltijd op een plaid achter de banen huiswerk maakte, nou ja vooral naar meisjes keek en dergelijke, maar toen die fase voorbij was werd hij actief binnen de club. Eric trouwde met Margriet Heijne. Margriet en de zoons Guido en Ivar werden als vanzelf ook lid van VVGA.
In de wedstrijdcommissie, de commissie die handmatig alle competitieteams samenstelde en clubkampioenschappen organiseerde. Deze commissie ging onder aanvoering van Eric over in een technische commissie. Eric vond dat er technisch beleid voor tennis moest komen, om beter gefundeerde keuzes voor prestatie- versus recreantentennis te kunnen maken. Hij kreeg daarvoor niet van iedereen applaus en er gingen veel discussies aan vooraf, maar de technische commissie kwam er.
Vervolgens brak er een fase aan, waarin Eric – als het aan de orde was – betrokken was bij de aanleg en het onderhoud van nieuwe tennisbanen. Bij de uitbreiding van het park van vier naar zes en ook toen de plannen voor de zevende baan gemaakt werden, zoals in de werkgroep Renovatie en privatisering (in 2012), waarin hij al onderzoekjes deed – of bij andere clubs liet doen door leden - naar gravel of een andere ondergrond, lichtmasten, onderhoud in eigen beheer nemen of niet, en dergelijke. Eric is dus al lange tijd – minimaal twintig jaar - onze baancommissaris. Al in 2013 zei hij in het jubileumboekje dat het tennis er bij in schoot. Wie heeft hem de afgelopen jaren nog wel eens aan het tennissen gezien, met zijn fluwelen slag en mediterrane temperament?
Die baan van baancommissaris is er één waarmee je vaak geen vrienden maakt. De leden willen namelijk tennissen, ook als er gesproeid moet worden of ander onderhoud aan de baan nodig is. Ze willen vanaf dag 1 over de banen ploegen, soms met totaal ongeschikt schoeisel (daar zegt Eric wat van), en hebben maling aan voorschriften. Veeg in een rondje, zegt Eric altijd, want daarmee veeg je geen gravel van de baan. Als er een lamp in de lichtmasten kapot is, begint ander gemopper, want dan zijn die banen ’s avonds onverlicht en onbespeelbaar. Eric regelt dan dat er een nieuwe lamp in komt. Dat vindt iedereen de normaalste zaak van de wereld. Een volgende onzichtbare taak is het organiseren van de onderhoudsploeg. De buren klaagden als Marek, de ingehuurde onderhoudsprofessional, voor 9 uur ‘s morgens met de wals over de banen ging. Die klachten kwamen natuurlijk op Erics bord. Gelukkig is er nu een geluidsarm karretje, waarop je Eric zelf ook soms kunt zien zitten, met soms een smile op zijn gezicht. Die baan van baancommissaris is dus niet niks en er zijn vast nog taken die wij nu over het hoofd zien, maar wij hopen dat Eric nog lang ONZE BAANCOMMISSARIS wil blijven. En ook dat hij af en toe eens aan tennissen toe komt.
Om een lang verhaal kort te maken: Volgens de statuten van VVGA kent de vereniging ereleden. Artikel 4, lid 4 stelt: ‘Ereleden zijn zij die als zodanig wegens hun bijzondere verdiensten jegens de vereniging door de algemene (leden)vergadering zijn benoemd’. Het bestuur stelde de ALV op 30 maart 2022 voor om Eric de Vries te benoemen tot erelid en dat werd met een daverend applaus aangenomen.
